Michał Jan Borch herbu Trzy Kawki, (niem. Michael von der Borch-Lubeschütz, ros. Михаил Иванович Борх), pseud. i krypt.: L'auteur de la Minéralogie, Michał B., M... B..., M. B. A., (ur. 30 czerwca 1753 w Warklanach, zm. 10 stycznia 1811 tamże, Inflanty) – hrabia, poeta, dramatopisarz, tłumacz i mineralog.
Syn Jana Andrzeja (podkanclerzego wielkiego koronnego, później kanclerza, właściciela dóbr warklańskich w Inflantach Polskich) i Ludwiki z Zyberków. Starosta lucyński, w 1771 roku mianowany oboźnym wielkim litewskim, kawaler maltański zaszczycony Krzyżem Devotionis.
Otrzymał wychowanie francuskie, uczył się w Collegium Nobilium i stosunkowo wcześnie wstąpił na służbę wojskową. W 1771 roku został kapitanem litewskiej gwardii piechoty. Działalność naukową rozpoczął już w młodości, przy czym jej szczyt przypadł na lata 1774-1778. Już wtedy interesował się geologią. Bibliofil, przyrodnik, wolnomularz; pochodził ze spolszczonej rodziny inflanckiej; 1787–1791 wojewoda bełski; uznawany jest za twórcę podstaw nowej gałęzi geochemii - geobiochemii; w rodzinnych dobrach Warklany rozbudował bibliotekę. Interesował się nie tylko nauką, ale i literaturą piękną, czego przykładem była napisana przez niego tragedia, pt. Wiktor Amadeusz. W 1780 odznaczony Orderem Świętego Stanisława a w 1789 Orderem Orła Białego. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1789 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz