Ogniem i Mieczem według Juliusza Kossaka

Spotkanie Skrzetuskiego z Chmielnickim na Dzikich Polach 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta I z albumu. Mal. J. Kossak. 

Źródło

Przygoda w drodze do Łubniów 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta II z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Napad Bohuna na Kurcewiczów w Rozłogach 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta IV z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Książę Jeremi na mogile - ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza 

"Ogniem i mieczem". Karta V z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Podbipięta z Półjanem pod Konstantynowem 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta VI z albumu.

Mal. J. Kossak.

Źródło

Pochód Chmielnickiego z Tuchaj Bejem 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta III z albumu.
Mal. J. Kossak. 

Źródło

Pojedynek Wołodyjowskiego z Bohunem 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1886 r.); Karta VIII z albumu.

Mal. J. Kossak. 

Źródło

Helena z Zagłobą, Wołodyjowskim i Rzędzianem w ucieczce z Czortowego Jaru 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem". 

Karta IX z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Zagłoba zdobywa sztandar 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1885 r.); Karta VII z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Śmierć Longinusa Podbipięty 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" 

(reprodukcja rysunku z 1886 r.); Karta X z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Skrzetuski przed królem w Toporowie 

- ilustracja do powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem". 

Karta XII z albumu. Mal. J. Kossak.

Źródło

Królewskie polowanie

Jan Sobieski na polowaniu.
Premia Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych
w Królestwie Polskim za rok 1888. 

Mal. J. Kossak.

Źródło

 

Korona Kazimierza Wielkiego

Kazimierza Wielkiego Króla Polskiego korona, berło, jabłko i pierścień wyjęte
przy otwarciu jego grobu na Wawelu d. 21 Czerwca 1869. 

Fot. W. Rzewuski.

Źródło

Wojciech z Brudzewa

Wojciech z Brudzewa. 

Mal. W. Gerson.

Źródło

Wojciech Brudzewski, Wojciech z Brudzewa, Albert Brudzewski, łac. Albertus de Brudzewo (ur. na początku 1446 w Brudzewie w powiecie tureckim lub Brudzewie w powiecie słupeckim[a], zm. w kwietniu 1495 w Wilnie) – polski uczony: astronom, matematyk, filozof, pedagog i dyplomata. Czołowy przedstawiciel krakowskiej szkoły matematyczno-astronomicznej.

W 1468 wpisał się na wydział nauk wyzwolonych Akademii Krakowskiej, 2 lata później został bakałarzem a w 1474 magistrem. W 1476 jako członek Kolegium Mniejszego rozpoczął wykłady matematyki i astronomii. W 1483 został przyjęty do Kolegium Większego. Obok przedmiotów ścisłych objaśniał filozofię Arystotelesa. W 1485 został dziekanem wydziału artium. Studia teologiczne zakończył bakalaureatem w 1490. Był wybitnym profesorem Akademii Krakowskiej, w której nauczał przez 20 lat. Jego uczniami byli m.in.: Mikołaj Kopernik, Bernard Wapowski, Szymon z Sierpca, Michał z Wrocławia i Konrad Celtis. W 1494 wyjechał do Wilna, na dwór Aleksandra, wówczas wielkiego księcia litewskiego. Tam, jako jego sekretarz, pełnił też misje dyplomatyczne. W Wilnie napisał traktat Conciliator, którego oryginału dotąd nie udało się odnaleźć. Należał do założonego przez humanistę niemieckiego Konrada Celtisa towarzystwa literackiego „Sodalitas Litteraria Vistulana” (pol. „Nadwiślańskie Towarzystwo Literackie”).
Wojciech z Brudzewa był wyraźnie nieufny wobec systemu geocentrycznego. Jako pierwszy stwierdził, że Księżyc porusza się po elipsie i że w stronę Ziemi zwrócony jest zawsze tylko jedną stroną. Zestawił tablice do obliczeń położenia ciał niebieskich. W 1482 napisał dzieło Commentariolum super Theoricas novas planetarum Georgii Purbachii [...] per Albertum de Brudzewo, które było komentarzem do podręcznika Nowe teorie planet (Theoricae novae planetarum) Georga von Peurbacha. Wojciech z Brudzewa nie krył swojej opinii o niedoskonałości systemu Ptolemeusza. Wykazywał niezgodność wielu obserwacji z teorią Ptolemeusza. Nie wyciągał jednak wniosków do końca, nie próbował stworzyć własnej teorii. Zniechęcony do tej nauki, straciwszy wiarę w jej możliwości poznawcze, przerzucił się na filozofię Arystotelesa. Wkrótce zresztą porzucił uniwersytet.

Strona na Wikipedii

Artykuł na Giganci Nauki