Jan Sebastian Szembek.
Mal. A. Manyoki (po 1713).
Jan Sebastian Szembek herbu Szembek (zm. 8 kwietnia 1731 w Kupiskach) – kanclerz wielki koronny od 1712 do 1731 roku, wielkorządca krakowski w 1709 roku, podkanclerzy koronny w 1702 roku, referendarz koronny w latach 1699–1702, starosta biecki w latach 1695–1706, starosta grudziądzki, lubaczowski, różański, starosta łomżyński w 1706 roku, wielkorządca krakowski w latach 1706-1709, administrator żup krakowskich w 1703 roku.
W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego, podpisał jego pacta conventa. Poseł na sejm zwyczajny 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z województwa krakowskiego. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Oddawszy się bezwzględnie na służbę Augusta II, zajął niebawem w jego otoczeniu pierwsze miejsce, zostając referendarzem wielkim koronnym w 1699 roku, później podkanclerzym koronnym i faktycznym kierownikiem polityki królewskiej. Po abdykacji Augusta II okazał mu najstalszą wierność, w 1712 roku nagrodzony kanclerstwem koronnym. Pełnił też urząd marszałka sejmu obradującego w Warszawie od 22 grudnia 1701 do 6 lutego 1702.
Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku.
W 1697 roku był elektorem Augusta II Mocnego z województwa krakowskiego, podpisał jego pacta conventa. Poseł na sejm zwyczajny 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z województwa krakowskiego. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Oddawszy się bezwzględnie na służbę Augusta II, zajął niebawem w jego otoczeniu pierwsze miejsce, zostając referendarzem wielkim koronnym w 1699 roku, później podkanclerzym koronnym i faktycznym kierownikiem polityki królewskiej. Po abdykacji Augusta II okazał mu najstalszą wierność, w 1712 roku nagrodzony kanclerstwem koronnym. Pełnił też urząd marszałka sejmu obradującego w Warszawie od 22 grudnia 1701 do 6 lutego 1702.
Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz