Jerzy Klejna
Jerzy Klejna herbu Wilcza Głowa (ur. ok. 1624 Prusach, zm. w 1689 w Wiesiółce pod Wałczem) – dragon, pułkownik w zawodowej służbie królów Polski, służył w walkach przeciw powstaniu Chmielnickiego, w czasie wojny polsko-rosyjskiej (1654-1667), pod rozkazami Stefana Czarnieckiego w trakcie potopu szwedzkiego oraz brał udział w bitwie pod Chocimiem. W 1662 r. otrzymał tytuł szlachecki.
W roku 1641 służył w pułku dragonów pruskich w stopniu porucznika. Pułk ten został wysłany do Polski jako część wojsk autoramentu cudzoziemskiego.
Walczył nad Żółtymi Wodami i pod Korsuniem w 1648 roku przeciwko Kozakom i Tatarom Chmielnickiego. Brał udział w bitwie pod Zborowem w 1649 roku, gdzie polskie wojska zdążające na odsiecz Zbarażowi zostały zaskoczone przez Tatarów i Kozaków.
W 1651 walczył pod rozkazami hetmana Stefana Czarnieckiego pod Beresteczkiem. Brał czynny udział w wojnie polsko-rosyjskiej (1654-1667) i w bitwie pod Czarnym Ostrowem w 1657 roku przeciwko Rakoczemu.
Od 1655 roku bronił Polski przed Szwedami pod rozkazami Jana II Kazimierza Wazy. Po bitwie pod Żarnowem 16 września 1655 roku. Jako żołnierz wojska kwarcianego wraz z jednostkami króla Jana Kazimierza walczył pod murami klasztoru w Częstochowie z rokoszanami Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Uczestniczył jeszcze w wielu innych bitwach w czasie potopu szwedzkiego. Po bitwie pod Warką w marcu 1656 roku awansowano go do stopnia kapitania dragonów i powierzono dowództwo chorągwi. Walczył do końca potopu, czyli do 1660 roku.
20 lutego 1662 roku sejm walny sześcioniedzielny – na wniosek króla Jana Kazimierza – nobilitował kapitana Jerzego Klejna, za zasługi wojenne, do stanu szlacheckiego, nadając mu herb Wilcza Głowa. W roku 1663 Klejna ożenił się z pruską szlachcianką Anną Simon, córką Daniela Simona burmistrza nowego miasta Wałcza.
Rok później już major Jego Królewskiej Mości Jerzy Klejna potwierdził swoje przywileje szlacheckie w księgach grodzkich Wałcza. W 1664 roku król Jan Kazimierz nadał mu wieś Wiesiółkę koło Wałcza wraz z okoliczną ziemią. Jerzy Klejna wraz z Anną Simon osiedlili się w Wiesiółce.
Przez kilka lat spokoju, pomiędzy 1668 a 1672 rokiem, urodziło im się sześcioro dzieci (Jan Ludwik, Anna Katarzyna, Antoni, Zygmunt, Manhus, nn Klejna). W 1669 roku starosta nowodworski Wojciech Konstanty Breza wezwał szlachtę powiatu wałeckiego – w tym majora Jerzego Klejna – na pospolite ruszenie podczas wolnej elekcji Wiśniowieckiego pod Warszawą.
W 1673 roku już podpułkownik Jerzy Klejna wyruszył na kolejną bitwę – pod Chocimiem. Po tym sukcesie militarnym Klejna pozostał już w Wiesiółce.
Zmarł w 1689 roku. Został pochowany pod podłogą kościoła w Skrzatuszu koło Wałcza. W 1694 roku zmarła Anna Simon. Sukcesorem po nich został Jan Ludwik Klejna – major wojsk koronnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz