Portret Izabeli Czartoryskiej.
Mal. M. Bacciarelli (1757).
Księżna Izabela Lubomirska, właściwie: Elżbieta Czartoryska (ur. 21 maja 1733 lub według innych źródeł 1736 w Warszawie, zm. 25 listopada 1816 w Wiedniu) – mecenas i kolekcjonerka sztuki okresu rokoka. Z powodu błękitnych sukni, które często nosiła, jeszcze za życia nazywano ją Błękitną Markizą. Córka Augusta Aleksandra Czartoryskiego i Marii Zofii Sieniawskiej.
Była żoną marszałka wielkiego koronnego - Stanisława Lubomirskiego i matką Julii Potockiej, Konstancji Rzewuskiej, Izabeli Potockiej oraz Aleksandry Potockiej.
Należał do niej między innymi pałac w Wilanowie, pałac w Ursynowie (wówczas zwany Rozkoszą) i pałacyk Mon Coteau na Mokotowie (Pałac Szustra). Kładła kamień węgielny pod gmach Teatru Narodowego w Warszawie i była inicjatorką przebudowy zamku w Łańcucie w stylu rokoko na przełomie XVIII i XIX wieku.
Jedna z najwybitniejszych kobiet w Polsce XVIII. w., brała nader czynny udział w polityce swego obozu, zabiegała zarówno o pozyskanie obcych dworów jak i mas szlacheckich. Początkowo życzliwa Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, potem zwalczała go namiętnie. Rozgoryczona niepowodzeniem tej akcji, przeniosła się do Paryża, po wybuchu rewolucji przebywała w Wiedniu. Obok działalności politycznej wyróżniała się jako postępowa opiekunka włościan. Była członkinią loży adopcyjnej Dobroczynności w 1783 roku.
%20z%20Czartoryskich%20ks.%20Marsza%C5%82kowej%20Stanis%C5%82awowej%20Lubomirskiej%20(1736-1816)%20wed%C5%82ug%20M..jpg)
Portret Izabeli (Elżbiety) z Czartoryskich ks. marszałkowej
Stanisławowej Lubomirskiej według M. Bacciarellego.
Izabela z Czartoryskich Lubomirska.
Portret Izabeli Lubomirskiej z około 1767 roku.
Mal. P. Kraft.
.jpg)
Nikołaj Repnin z Elżbietą Granowską i Izabelą Lubomirską.
Fragment obrazu Jana Matejki "Rejtan".
%20w%20starszym%20wieku%20wed%C5%82ug%20Fr.%20K..jpg)
Portret księżnej marszałkowej Izabelli z Czartoryskich Lubomirskiej ( 1733-1816)
w starszym wieku według Fr. K. Lampiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz