Krzysztof Wiesiołowski. Portret nieznanego autora ze zbiorów
Narodowego Muzeum Sztuki Republiki Białorusi.
Krzysztof Wiesiołowski herbu Ogończyk (zm. 19 kwietnia 1637) – marszałek wielki litewski od 1635, marszałek nadworny litewski od 1619, krajczy wielki litewski od 1620, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie obradującego od 15 stycznia do 26 lutego 1609 roku i marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie obradującego od 13 lutego do marca 1618 roku, ciwun wileński w latach 1610–1637, horodniczy grodzieński w 1623 roku, stolnik litewski w 1604 roku, podstoli litewski w 1600 roku, leśniczy przełomski, starosta suraski, mielnicki, wasilkowski, berżnicki, dzierżawca kleszczelski, ekonom grodzieński, horodniczy grodzieńsk.
Odziedziczył starostwo tykocińskie jeszcze za życia swojego ojca. Po jego śmierci otrzymał także dzierżawy, tj. starostwa: mielnickie, suraskie, ekonomię grodzieńską, leśnictwo nowodworskie. Własnym kosztem wystawiał chorągwie wojskowe i wielokrotnie odznaczał się męstwem na polu walki. 7 października 1606 roku podpisał ugodę pod Janowcem. Poseł na sejm zwyczajny 1613 roku. W czasie elekcji 1632 roku został sędzią generalnego sądu kapturowego.
Po śmierci swej przybranej 19-letniej córki Gryzeldy Wodyńskiej ofiarował swoje dobra dziedziczne białostockie z przeznaczeniem na wzmocnienie obronności zamku Tykocińskiego oraz w 1633 roku ufundował kościół i klasztor Brygidek w Grodnie, a także następujących kościołów: kościół parafialny (drewniany) w Dąbrowie (obecnie Białostockiej), kościół w Chodorówce, Łunie, Kwasowie, Zawadach oraz Dolistowie. Przyczynił się także do budowy ołtarza św. Sebastiana w klasztorze oo. Bernardynów w Tykocinie, który powstał w podzięce Panu Bogu za ocalenie rodziny królewskiej. (Krzysztof Wiesiołowski gościł na zamku tykocińskim króla Zygmunta III wraz z rodziną i jego najbliższym otoczeniem. Miało to miejsce między 14 listopada 1630 roku a 8 lutego 1631 roku. Król schronił się na zamku Tykocińskim przed zarazą). Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa trockiego w 1632 roku, podpisał jego pacta conventa. Częstym gościem na zamku Tykocińskim (począwszy od roku 1632) u Krzysztofa Wiesiołowskiego bywał także Król Władysław IV, który przejeżdżał tędy w drodze na Litwę. Kilka lat przed śmiercią Krzysztof Wiesiołowski wraz z żoną, Aleksandrę z Sobieskich zamieszkał w Kamiennej pod Dąbrową Białostocką, prowadząc pustelnicze życie i spędzając czas na pokucie.
Po śmierci swej przybranej 19-letniej córki Gryzeldy Wodyńskiej ofiarował swoje dobra dziedziczne białostockie z przeznaczeniem na wzmocnienie obronności zamku Tykocińskiego oraz w 1633 roku ufundował kościół i klasztor Brygidek w Grodnie, a także następujących kościołów: kościół parafialny (drewniany) w Dąbrowie (obecnie Białostockiej), kościół w Chodorówce, Łunie, Kwasowie, Zawadach oraz Dolistowie. Przyczynił się także do budowy ołtarza św. Sebastiana w klasztorze oo. Bernardynów w Tykocinie, który powstał w podzięce Panu Bogu za ocalenie rodziny królewskiej. (Krzysztof Wiesiołowski gościł na zamku tykocińskim króla Zygmunta III wraz z rodziną i jego najbliższym otoczeniem. Miało to miejsce między 14 listopada 1630 roku a 8 lutego 1631 roku. Król schronił się na zamku Tykocińskim przed zarazą). Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa trockiego w 1632 roku, podpisał jego pacta conventa. Częstym gościem na zamku Tykocińskim (począwszy od roku 1632) u Krzysztofa Wiesiołowskiego bywał także Król Władysław IV, który przejeżdżał tędy w drodze na Litwę. Kilka lat przed śmiercią Krzysztof Wiesiołowski wraz z żoną, Aleksandrę z Sobieskich zamieszkał w Kamiennej pod Dąbrową Białostocką, prowadząc pustelnicze życie i spędzając czas na pokucie.
Wierny stronnik Zygmunta III. Walczył z rokoszanami i dowodził w wielu wyprawach przeciw Turkom, Szwedom i Carstwu Rosyjskiemu. Fundator i dobroczyńca licznych kościołów i klasztorów. W Tykocinie założył przytułek dla weteranów, co znalazło odbicie w konstytucji sejmowej z 1633. Cały swój majątek zapisał na rzecz dobra publicznego.
.jpg)
.jpg){kind=link}
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz