Piotr Boratyński.
Rys. J. Matejko.
Piotr Boratyński herbu Korczak (ur. w 1509 roku – zm. 15 czerwca 1558 roku w Krakowie) – syn Jana, kasztelan bełski i przemyski, sekretarz królewski, jeden z przywódców stronnictwa egzekucyjnego, zaufany Zygmunta Augusta. Wsławił się jako znakomity mówca sejmowy.
Nie wiadomo nic o jego młodości, poza tym, że znaczną jej część spędził za granicą. W 1537 został dworzaninem Zygmunta Starego, a następnie sekretarzem królewskim. W latach 1547–1553 posłował na sejm z województwa krakowskiego. Poseł na sejm piotrkowski 1548 roku, sejm piotrkowski 1550 roku, sejm piotrkowski 1552 roku. Poseł na sejm 1553 roku. Popularny wśród szlachty. Na sejmie piotrkowskim 16 października 1548 wygłosił mowę, uważaną współcześnie za wzór krasomówstwa, podczas której izba poselska padła przed królem na kolana błagając by zaniechał ślubu z Barbarą Radziwiłłówną („...prosimy cię Panie, zaniechaj tego, coś wziął przedsię, nie nazywaj tego małżeństwem, co małżeństwem nie jest; niechaj się zdobi czym inszym ta zacna i cnotliwa pani, którą Wasza Królewska Mość chcesz mieć za żonę, niż niesławą, ohydą, zelżeniem i skazą na koniec Waszej Królewskiej Mości i wszytkiego domu Jagiełłowego”). W czasie dysput sejmowych bronił praw protestantów. Od 1551 Boratyński pełnił urząd burgrabiego krakowskiego, w 1554 został kasztelanem przemyskim, a w trzy lata później bełskim. Był także starostą Sambora. Dowodem zaufania króla do Boratyńskiego było powierzenie mu w 1553 roku misji mającej na celu zawarcie traktatu pokojowego z Mołdawią, a także eskorty królowej Bony w jej podróży do Włoch. Żonaty z Barbarą Dzieduszycką, pozostawił jednego syna. Pochowany w katedrze wawelskiej.
Nagrobek Piotra Boratyńskiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz